bye bye :)

Tatlisim 3 gundur bye bye yapiyor. Biz ogretmedik, sadece arada sirada bir yerlere giderken el sallayip, bye byee dedik. 3 gun once yine tatlisimi uyutmaya gotururken anneannesi bye bye Emir dedi. Bir de baktik el salliyor. Ben tesaduftur diye dusundum ama sonrasinda babasi bye bye deyip el sallayinca ona da el salladi. O zaman fark ettim ki tesaduf degilmis. Simdi artik sik sik yapiyor.Kucuk bir arastirma yaptim 9 aydan sonra bebekler, bye bye yapip, el cirpmaya basliyorlarmis. Yani bizimki de tam zamaninda baslamis:) Burada bir suru bebek var. Haliyle seninki soyle yapti, benimki boyle yapti muhabbeti de sik oluyor. ( ki ben pek hoslanmiyorum) Sonucta her cocugun gelisimi farlidir. Kiyaslamak cok cok gereksiz. Meger bebeklere 4-5 aylikken ogretilirmis bazi seyler. Ben bilmiyordum. "gel babasi gel gel" ve turevi bir suru el hareketi varmis:) buradaki tecrubeli annelerden ogrendim. Ben bu gibi seyer bir yasindan sonra ogretilebilir saniyordum:) Meger cok gec kalmisiz:)Neyse artik ikinciye erkenden ogretirim herseyi:)

9 aylık olduk artık kocamanız biz...

Çok çok uzun aralar ile yazmam mümkün oluyor maalesef.Yazacak şeyler birikip birikip yazılamadan uçup gidiyor kafamdan.Oysa miniciğim her gün, bir sürü yeni şeyler yapıyor.Emiroş ile ilgili sürekli bir şeyler keşfediyorum. Beni çok çok güldürüyor. Çok çok da yoruyor...Bütün yaptıklarını, yeni öğrendiklerini, ilklerini buraya aktarmak istiyordum, ama maalesef çok ihmal ettim.Aralıklı da olsa  ilklerinden hatırladıklarımı aktarmak istedim....

Artık kocaman bir küçük adamız. 8 tane kocaman dişimiz var. Her şeyi ısırabiliyor ve çiğneyebiliyoruz( bazen anne memesi de dahil).Ek gıda meselesi çok zor da olsa bir düzene girdi sayılır. Artık yer gök yemek olmuyor en azından:)Kendi başımıza oturup oyuncaklarımızla oynayıp güzel vakit geçirebiliyoruz.( tabi çok uzun olursa canımız sıkılıyor). Çok çok gülüp, kahkaha atıyoruz beraberce:).Boyumuz da kocaman, kilomuzda... Bendenizin kolunda, bacağında, belinde derman kalmadı artık.Gece yapışık uyur olduk. Sürekli memede durmak istiyoruz. Babamızın yokluğunu çok çok iyi değerlendiriyoruz. Yatakta gece bir kovalamaca ki sormayın gitsin. Sabaha kadar ben kaçar, Emiroş kovalar...Tabii gece uykuları da hak getire... Büyüdükçe daha çok uyurum sanmıştım oysaki...

Artık, "hayır"ları anlıyoruz. Ama "hayır"la yapacağımızdan geri kalmıyoruz. Yakında uzanacak ve tutacak ne varsa hemen tutunup ayağa fırlıyoruz. Yani olayımız ayakta durup zıplamak. Artık oturmak bize çok sıkıcı geliyor.Tabii bu yeni durum da yorgun annenin yorgunluğuna bir o kadar daha yorgunluk ekliyor. Emiroşu boş bırakmaya hiç gelmiyor. Bir de bakmışız hop ayakta bir de cevval ki kendini yürüyor zannedip,ilgisini çeken bir şey gördüğünde onu alabilmek için, ellerini bırakabiliyor.Oysaki daha tay tay bile duramadık.Bu durumda da onu tutacak annenin sürekli onun yanında ,yamacında olması gerekiyor.

Kıskançlıktan çatlasam da ilk olarak "baba" dedi. Hatta ve hatta "babababababa" diye bağırıyor sürekli:) Ben bir  heves "anne" dedirtmek için her gün "annnnneeeee" diye tekrarlasam da ikinci kelimesi de "dede" oldu. Bütün gün "deeeeedeeeeedeeeedeeee" şeklinde bağırıp duruyor.Şimdilerde yeni favorisi de hece birleştirmek. Çok maanaalı olmasa da "baba" ve "dede" yi birleştirip "debaa" diyor.Bu arada da bir iki kere "ANNNEEEE" dedi galiba ya da ben öyle anladım:)Gerçi dedesi de duymuş. Bakalım merakla bekliyorum bir dahaki sefere  gerçekten "anne" diyor mu?

Velhasıl, şimdilik hatırladıklarım böyle sıralanıp gidiyor.En önemlisi de gün be gün tatlanıp ballanıyor.Anne kişisi onu yememek için kendini zor tutuyor.Bir gün kendimi tutamayıp bir ısırdım ki.... Canı yanıp cıyak cıyak ağlamaya başladı.Nasıl üzüldüm anlatamam. Yememek için zor tutuyorum derken gayet ciddiyim yani:)

biz gidiyoruz:)

Hayatimizda cok cok ani ve buyuk bir degisiklik oldu... Birkac hafta once, icimde sebebini bilmedigim bir heyecan vardi. Ara ara icim kipir kipir oluyordu:) bunu kocacigima da anlattim. Bana nasil bir his diye sordugunda ona "sanki boyle yurtdisinda biryerlere tatile gitmeden once hisettigim heyecan gibi" dedim.Ben bunu soyledikten birkac gun sonra duydum ki, kocacigima yurtdisindan bir is teklifi gelmis. O da bu teklife olumlu bakiyormus. Dusunduk ,tasindik, biz karar verdik. Bu sonbahar gidiyoruz:) Yeni bir ulke ,yeni bir baslangic:) Cok cok heyecanliyim:) Bakalim bizi neler bekliyor olacak...