9 aylık olduk artık kocamanız biz...

Çok çok uzun aralar ile yazmam mümkün oluyor maalesef.Yazacak şeyler birikip birikip yazılamadan uçup gidiyor kafamdan.Oysa miniciğim her gün, bir sürü yeni şeyler yapıyor.Emiroş ile ilgili sürekli bir şeyler keşfediyorum. Beni çok çok güldürüyor. Çok çok da yoruyor...Bütün yaptıklarını, yeni öğrendiklerini, ilklerini buraya aktarmak istiyordum, ama maalesef çok ihmal ettim.Aralıklı da olsa  ilklerinden hatırladıklarımı aktarmak istedim....

Artık kocaman bir küçük adamız. 8 tane kocaman dişimiz var. Her şeyi ısırabiliyor ve çiğneyebiliyoruz( bazen anne memesi de dahil).Ek gıda meselesi çok zor da olsa bir düzene girdi sayılır. Artık yer gök yemek olmuyor en azından:)Kendi başımıza oturup oyuncaklarımızla oynayıp güzel vakit geçirebiliyoruz.( tabi çok uzun olursa canımız sıkılıyor). Çok çok gülüp, kahkaha atıyoruz beraberce:).Boyumuz da kocaman, kilomuzda... Bendenizin kolunda, bacağında, belinde derman kalmadı artık.Gece yapışık uyur olduk. Sürekli memede durmak istiyoruz. Babamızın yokluğunu çok çok iyi değerlendiriyoruz. Yatakta gece bir kovalamaca ki sormayın gitsin. Sabaha kadar ben kaçar, Emiroş kovalar...Tabii gece uykuları da hak getire... Büyüdükçe daha çok uyurum sanmıştım oysaki...

Artık, "hayır"ları anlıyoruz. Ama "hayır"la yapacağımızdan geri kalmıyoruz. Yakında uzanacak ve tutacak ne varsa hemen tutunup ayağa fırlıyoruz. Yani olayımız ayakta durup zıplamak. Artık oturmak bize çok sıkıcı geliyor.Tabii bu yeni durum da yorgun annenin yorgunluğuna bir o kadar daha yorgunluk ekliyor. Emiroşu boş bırakmaya hiç gelmiyor. Bir de bakmışız hop ayakta bir de cevval ki kendini yürüyor zannedip,ilgisini çeken bir şey gördüğünde onu alabilmek için, ellerini bırakabiliyor.Oysaki daha tay tay bile duramadık.Bu durumda da onu tutacak annenin sürekli onun yanında ,yamacında olması gerekiyor.

Kıskançlıktan çatlasam da ilk olarak "baba" dedi. Hatta ve hatta "babababababa" diye bağırıyor sürekli:) Ben bir  heves "anne" dedirtmek için her gün "annnnneeeee" diye tekrarlasam da ikinci kelimesi de "dede" oldu. Bütün gün "deeeeedeeeeedeeeedeeee" şeklinde bağırıp duruyor.Şimdilerde yeni favorisi de hece birleştirmek. Çok maanaalı olmasa da "baba" ve "dede" yi birleştirip "debaa" diyor.Bu arada da bir iki kere "ANNNEEEE" dedi galiba ya da ben öyle anladım:)Gerçi dedesi de duymuş. Bakalım merakla bekliyorum bir dahaki sefere  gerçekten "anne" diyor mu?

Velhasıl, şimdilik hatırladıklarım böyle sıralanıp gidiyor.En önemlisi de gün be gün tatlanıp ballanıyor.Anne kişisi onu yememek için kendini zor tutuyor.Bir gün kendimi tutamayıp bir ısırdım ki.... Canı yanıp cıyak cıyak ağlamaya başladı.Nasıl üzüldüm anlatamam. Yememek için zor tutuyorum derken gayet ciddiyim yani:)