http://www.anneysen.com da ki yazım; Buraya da eklemek istedim.
"Otuzlu yaşlarıma kadar, iyi bir eğitim ve iyi bir kariyer derdindeydim.Hep çok yoğun bir tempoda çalıştım.Sosyal hayata maalesef bu tempoda vakit ayırma fırsatım olamadı.Doğa ananın da yardımıyla , artan annelik güdüsüne daha fazla karşı koyamadım.Şimdi eski bir iş kadını,yeni bir ev hanımı ve anneyim.
İş hayatını oldum olası sevemedim. Daha doğrusu tercih ettiğim meslek hiç bana göre değildi. Şimdi geriye dönüp baktığımda, yeniden seçme şansım olsa çok farklı tercihlerde bulunurdum.İnsanoğlunun toplam yaşam süresi düşünüldüğünde, uzun yıllar gibi görünse de, kelebek ömrü kadar kısadır aslında... Bu yüzden hayatı, gelecekte rahat etmek kaygısıyla geçirmek, tüm hayatı heba etmek anlamına geliyor. Rahat geçirilecek gelecek, şimdiyi bizden çalıyor.
Tüm günümü bilgisayar karşısında, hareket etmeden geçirdiğim onca zaman, bana neler kattı, benden neler götürdü acaba...Yoğun stres altında, durmadan dinlenmeden, aralıksız yoğun tempoda çalışmak....Her günü, hafta sonuna yaklaşmak için, hadi bitsin diyerek geçirmek ...Hayatımın en güzel yıllarını bu şekilde, plazalarda mevsimleri bile yaşayamadan, camdan bakarak izlemek... Aslında her geçen günün, ömürden eksilen zamanlar olduğunu fark edememek.... Benden götürdükleri bunlar... Bana neler kattı derseniz, sadece kariyer denen etiket...
Ve sonra, tüm bu artıları ve eksileri değerlendirerek bambaşka bir kariyer planı yaptım kendime...
Şimdi hayatın tam da göbeğindeyim. Mevsimlere camdan bakmıyorum artık. Onları doya doya yaşayabiliyorum. Hayatı, battaniyesinin altından bana gülen bir çift gözle görüyorum.Yeni kariyer planımda acele yok , telaş yok. Her anı doya doya yaşamak var.Annelik şimdiye kadar ki en zor ve en iyi kariyer planlamam. Bana kattıklarını, benden götürdüklerini kıyaslayamayacağım kadar inceliklerle dolu... Her günü bir öncekinden farklı, heyecanlı, yorucu bir o kadar da güzel...
Bu yeni yolculuğumda nelerle karşılaşacağım , merakla bekliyorum..."
keyfini çıkar arkadaşım...
YanıtlaSilbenimde koşullarım uygun olsa uzun bir süre işe dönmezdim... Oğlumla keyif yapardım. Şimdi onun büyümesini annemden dinliyorum... birçok şeyi kaçırıyorum. Yine de çok şükür ki annem bakıyor... Şanslı azınlıktanım ;)
Sohbete daldım neredeyse gelme nedenimi unutuyordum.
sever misin bilmem ama seni mimledim arkadaşım ;)
http://fincanteyze.blogspot.com/2012/04/cifte-kavrulmus-mim.html
sana kolay gelsin...
Ne yalan söyleyeyim keyfini çıkarıyorum...O kadar yorulmuşum ki, ruhen ve fiziken... Şimdi istediğim gibi pazara gidiyorum,uzun uzun yürüyüş yapıyorum, uyuyorum.Canım nasıl isterse.Bütün bunları yapmayı özlemişim.Sana da kısmet olur umarım,oğluşunla doya doya vakit geçirmek...İyiki annenin bakma şansı varmış, oğluna en az senin kadar iyi bakıyordur eminim.En azından gözün arkada kalmıyordur:)Bu arada ilk defa mimleniyorum:)
Sil