5 Haziran 2012 Salı

havadan sudan...

Bir baktım ki yazmayalı epey olmuş:)Bir aydır, biraz curcunalı ama çok keyifli bir kalabalık içindeydik... Emir'in amcaları, yengesi,babaannesi hep bir aradaydık. Amcalarımızdan biri zor bir ameliyat geçirdi.İyileşti ve  dün gece evlerine geri döndüler. Babaannemizi de yazı memleketinde geçirmek üzere onlarla birlikte uğurladık.Kalabalığa  çok çabuk alışıyor insan. Bu gün uzun bir süreden sonra ilk defa  baş başa kaldık.Yalızlığımızı biraz yadırgadık.Sabah yine kahvaltımızı etmemek için oğluşla savaş verdik. Ne olacak bizim bu ek gıdayı reddedişlerimizin ve karşılıklı inatlaşmamızın sonu merak ediyorum.Kim kazanacak bu savaşı acaba?

Gelmez dediğim yaz, bir anda, çok ani ve şiddetli geldi. Ne olduğunu anlayamadan kendimizi 40 derece sıcaklarda bunalırken buluverdik:) Dedim ya insanoğlu böyle işte. Şimdi de sıcaklardan şikayet eder olduk:) Kış bebeği olduğumuz için ani değişen bu sıcak havalara henüz adapte olamadık. Cam açsak mı? Klima çarpar mı? Çok mu ince giydirdim acaba ? Terledi galiba diye... Bir türlü ayarı tutturamadım.Bu daha ilk yazımız, buna da alışacağız:)

Bu hafta sonu yazı geçirmek üzere anneannemizin yazlığına gideceğiz. Toparlanması gereken binlerce şey var.Çocukla bir saatliğine bile bir yere gitmek için valiz hazırlamak gerekiyor.Son günlerde,halimize biz bile güler olduk. Sürekli ellerimiz kollarımız tıka basa dolu olarak bir yerden bir yere taşınır haldeydik. Şimdi uzun süreli bir yolculuk için geniş kapsamlı bir hazırlık süreci gerekecek...
Şu sıralar bir gezesim, uzak diyarlara gidesim, yeni yerler göresim, ama hiç yorulmayasım var:)Zira oğluşun kilosu arttığından, onu sling ile taşımak gün geçtikçe daha zor oluyor. Şimdiden yaşlılar gibi oturduğum yerden oflaya puflaya kalkar oldum. Bacaklarım fazla yük taşımaktan ağrımaya başladı. Bu duruma çok üzülüyorum ,çünkü sling bizim hayatımızı kolaylaştıran aletlerden biriydi. Onun sayesinde dışarılardan mahrum kalmadık.Çabucak kendimizi sokağa atabiliyorduk.İstediğimiz yere kolayca girip çıkıyorduk. Kocaman hantal bebek arabaları ile bu iş bir işkence gibi. Tek başıma bu özgürlüğe sahip olmak çok hoşuma gidiyordu.Artık galiba bu mümkün olamayacak...Şu günlerde kendimi, enerjik fakat bir o kadar da fiziksel olarak yorgun hissediyorum.

4 yorum:

  1. Haklısın kalabalığa çok çabuk alışılıyor. Ben de annemler gidince boşlukta gibi hissediyorum hatta kızım da sorular sürekli.
    Bu arada ek gıdalara geçişte çok ısrarlı olma yedirmek için. Ben çok ısrar eder, kendime dert ederdim ama zamanla her şey yoluna giriyor.

    Mutlu günler. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. doğru söylüyorsun:) ısrar etmek işe yaramıyor:) oluruna bıraktım, ama şu sıralar önceden yediklerini de yemiyor:)yorumun moral verdi:) sana da mutlu bir hafta sonu dilerim:)

      Sil
  2. Sırf şu çanta hazırlama derdinden bir yerlere gitmek istemezdim.
    ben çocuğun kıyafeti konusunda şöyle düşünüyordum, ben üşüyorsam o da üşüyordur, sıcaklıyorsam o da sıcaklıyordur.

    İyi tatiller.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ben de aynen kendimi baz alıyorum:) bir de çocuklu ailelerin çok olduğu yerlerde, annelerin çocuklarına neler giydirdiğine bakıyorum:)hala serde acemilik var malum:)

      Sil