bebeğimin uykusu gelmiş...

Şu sıralar bebeğimi uyutma yöntemleri ile ilgili çeşitli denemeler ve yorumlar konusunda kara kara düşünür oldum. Bebeğimin uyku düzeni için, ne yapmalıyım ve ne yapmamalıyım konusunda kararsız kaldım.Kendi kendine uyumalı mı? Bunu ne zaman öğrenmeli? Öğrenmezse ne olur? Sallayarak uyutmalı mıyım? Sallamadan mı uyumalı? Ayakta sallamalı mıyım? Yoksa ayakta sallamak kötü bir yöntem mi?Çarşafa koyup sallasak ne olur? Uyumak istemiyorsa ağlaya ağlaya uyumasını mı beklemeliyim?Yoksa uyumuyorsa uyumasın mı?  Nasıl olsa uyuyacak deyip, kendi haline mi bırakmalıyım?

Farklı yöntemler ve farklı görüşler var. Ama en kötüsü bence kendi kendine uyumaya alıştıracağım diye bırakıp, ağlata ağlata uyumasını sağlamak.Bunu destekleyen bilimsel yöntemler de var. Bu yöntemlerde  uyku öncesi rutini oluşturuluyor. Örneğin uyku öncesi banyosunu yaptırmak, pijama giydirmek, diş fırçalamak gibi ,her gece aynı şekilde tekrarlanan bir düzen olması gerekiyor. Ama temelde bebeği ağlatarak uyutma söz konusu olduğu için  benim uygulayabileceğim bir yöntem değil.Bebeği ağlatmak anneye ihtiyaç duyduğu anlarda yanında olamamak ve onu kendi haline terk etmek ileride giderilemeyecek hasarlara yol açabilir.Anne ile bebek arasındaki bağ bu yöntemle azalabilir.Bu yüzden bu çookkk bilimsel yöntemi hiç ama hiççç denemeye niyetim yok. Belki şu uyku öncesi rutini kısmı işe yarayabilir ama sadece bu kısım.

Bence türlü türlü uyutma yöntemleri arasından en uygun olanı bebek kendisi seçecektir.Ben ayakta sallamamalıyım ya da çarşafa koyup sallayarak uyutmamalıyım gibi kendi kendimi şartlandırdıkça boş yere strese girdiğimi fark ettim. Önemli olan bebeğimin mutluluğu ve huzuru.Bir dönem ayakta sallayarak uyutmaya başlamıştım. O şekilde kolayca uykuya dalıyordu. Şimdilerde ayağımda sallamaya kalkınca kıyameti koparıyor. Çeşitli kitaplarda emzirerek uyutmanın yanlış olduğundan bahsediliyor. Bebeğin anne ile temas halinde olmasını nesi yanlış olabilir anlayamıyorum. Anne ile ne kadar iç içe olursa bebek o kadar huzurlu uyuyor. Okuduğum bir diğer  yazıda da, son zamanlarda yapılmış bir araştırmanın sonuçlarına göre, kucakta büyüyen çocuklar kolik olmuyormuş, iki yaş krizine girmiyor, davranış bozuklukları yaşamıyorlarmış. Nedeni  ise sürekli annelerine dokunmalarıymış.

Şu sıralar uyguladığımız yöntem, birlikte yatağa uzanmak. Bu şekilde hem  rahat bir şekilde emzirebiliyorum hem de dinleniyorum. Bu yöntem hem beni hem de onu mutlu ediyor. Kitaplardan okuduğum çeşitli yöntemlere değil de kendi iç sesimi dinlemeye karar verdim. Sonunda anladığım şu ;Bebek bakımı ile ilgili fazla teknik bilgiler ve kitaplardan okuduğum çeşit çeşit bilimsel yöntemler bana iyi gelmiyor. Fazla bilgi de insanda gereksiz stres yaratıyor. En mükemmel anne ben olacağım , en doğrusunu yapacağım diye boşa kürek çekmeden, içimden gelen sese göre, durum ne gerektiriyorsa o şekilde hareket eden rahat ve mutlu  bir anne olmak istiyorum...