30 Mayıs 2012 Çarşamba

bebeğimin uykusu gelmiş...

Şu sıralar bebeğimi uyutma yöntemleri ile ilgili çeşitli denemeler ve yorumlar konusunda kara kara düşünür oldum. Bebeğimin uyku düzeni için, ne yapmalıyım ve ne yapmamalıyım konusunda kararsız kaldım.Kendi kendine uyumalı mı? Bunu ne zaman öğrenmeli? Öğrenmezse ne olur? Sallayarak uyutmalı mıyım? Sallamadan mı uyumalı? Ayakta sallamalı mıyım? Yoksa ayakta sallamak kötü bir yöntem mi?Çarşafa koyup sallasak ne olur? Uyumak istemiyorsa ağlaya ağlaya uyumasını mı beklemeliyim?Yoksa uyumuyorsa uyumasın mı?  Nasıl olsa uyuyacak deyip, kendi haline mi bırakmalıyım?

Farklı yöntemler ve farklı görüşler var. Ama en kötüsü bence kendi kendine uyumaya alıştıracağım diye bırakıp, ağlata ağlata uyumasını sağlamak.Bunu destekleyen bilimsel yöntemler de var. Bu yöntemlerde  uyku öncesi rutini oluşturuluyor. Örneğin uyku öncesi banyosunu yaptırmak, pijama giydirmek, diş fırçalamak gibi ,her gece aynı şekilde tekrarlanan bir düzen olması gerekiyor. Ama temelde bebeği ağlatarak uyutma söz konusu olduğu için  benim uygulayabileceğim bir yöntem değil.Bebeği ağlatmak anneye ihtiyaç duyduğu anlarda yanında olamamak ve onu kendi haline terk etmek ileride giderilemeyecek hasarlara yol açabilir.Anne ile bebek arasındaki bağ bu yöntemle azalabilir.Bu yüzden bu çookkk bilimsel yöntemi hiç ama hiççç denemeye niyetim yok. Belki şu uyku öncesi rutini kısmı işe yarayabilir ama sadece bu kısım.

Bence türlü türlü uyutma yöntemleri arasından en uygun olanı bebek kendisi seçecektir.Ben ayakta sallamamalıyım ya da çarşafa koyup sallayarak uyutmamalıyım gibi kendi kendimi şartlandırdıkça boş yere strese girdiğimi fark ettim. Önemli olan bebeğimin mutluluğu ve huzuru.Bir dönem ayakta sallayarak uyutmaya başlamıştım. O şekilde kolayca uykuya dalıyordu. Şimdilerde ayağımda sallamaya kalkınca kıyameti koparıyor. Çeşitli kitaplarda emzirerek uyutmanın yanlış olduğundan bahsediliyor. Bebeğin anne ile temas halinde olmasını nesi yanlış olabilir anlayamıyorum. Anne ile ne kadar iç içe olursa bebek o kadar huzurlu uyuyor. Okuduğum bir diğer  yazıda da, son zamanlarda yapılmış bir araştırmanın sonuçlarına göre, kucakta büyüyen çocuklar kolik olmuyormuş, iki yaş krizine girmiyor, davranış bozuklukları yaşamıyorlarmış. Nedeni  ise sürekli annelerine dokunmalarıymış.

Şu sıralar uyguladığımız yöntem, birlikte yatağa uzanmak. Bu şekilde hem  rahat bir şekilde emzirebiliyorum hem de dinleniyorum. Bu yöntem hem beni hem de onu mutlu ediyor. Kitaplardan okuduğum çeşitli yöntemlere değil de kendi iç sesimi dinlemeye karar verdim. Sonunda anladığım şu ;Bebek bakımı ile ilgili fazla teknik bilgiler ve kitaplardan okuduğum çeşit çeşit bilimsel yöntemler bana iyi gelmiyor. Fazla bilgi de insanda gereksiz stres yaratıyor. En mükemmel anne ben olacağım , en doğrusunu yapacağım diye boşa kürek çekmeden, içimden gelen sese göre, durum ne gerektiriyorsa o şekilde hareket eden rahat ve mutlu  bir anne olmak istiyorum...

8 yorum:

  1. biz ne yaparsak yapalım onlar kendi bildiklerini okuyorlar nasılsa.Ben bunu öğrendim 1.5 yılda :)Emre'de pek çok değişik şekilde uyumayı denedi, şu sıralar favorimiz emerek ve annesinin yüzüyle oynayarak uyumak :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. en tatlısı, en güzeli:)senin de uyku ile ilgili yazını okudum:) hepimiz aynı şeyleri yaşıyoruz anlaşılan:)

      Sil
  2. Çok doğru bir karar vermişsiniz.Yazılan kitapların çoğu batı kaynaklı.Batı insanı çocuğun bir an evvel kendinden ayrılması ve özgürleşmesi taraftarı.Biliyorsunuz 18 yaşına geldiler mi çocuklarını fazlalık olarak görüyorlar.Bebekler fıtrat üzere doğar.Ben üçüncü çocuğumu büyütüyorum ve inanın hepsinin uyuma şekli farklı.Biz kendi istediğimiz gibi uyutmaya zorlayınca da hem bizim hem bebeğin morali bozuluyor.Zaten el kadar bebeğin ne düzeni olur ki?Bakmayın siz "Benim bebeğim şu saatte mama yer,şu saatte kendi kendine uyur."diyen annelere.Her bebek aynı olmuyor.Hadi diyelim düzen tutturdunuz.Bunun diş çıkarması var,hastalığı var.O dönemlerde herşey alt üst oluyor zaten.Çocuk dört beş yaşına gelmeden kolay değil düzen tutturmak.Ha çocuk o fıtrattaysa ne alâ.Ama değilse zorlanmaz.Bence tadını çıkarın bebeğinizin,anneliğinizin.Hele oğlanlar büyüdü mü mıncıklattırmıyorlar kendilerini çok fazla.O zamanı geldi mi ayrılır sizden.Rahat olun bence.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. çok çok doğru:)hepsine katılıyorum:)ben de tadını çıkartıyorum:) isterse sabaha kadar uyumasın şikayet etmem:)annelik acısıyla tatlısıyla güzel:) tek derdim o iyi olsun...

      Sil
  3. çok güzel bir yazı olmuş.kesinlikle sana katılıyorum robot yetiştirmiyoruz sonuçta. aylar önce ben de bu konuya değinmiştim :
    http://bebegimlehayat.blogspot.com/2012/01/uyku-sorunsal-gercekten-sorun-mu.html

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. yazını okudum:) neredeyse aynı şeyleri düşünüp yazmışız:) hepimizin dertleri ne kadar da benziyor:)

      Sil
  4. Ι ωould lіke tο thanκ you foг the efforts
    you hаvе put in penning thiѕ
    sіte. Ι'm hoping to see the same high-grade content by you later on as well. In fact, your creative writing abilities has motivated me to get my own website now ;)

    Feel free to visit my blog post SEOPressor V5
    my webpage :: http://www.youtube.com/

    YanıtlaSil
  5. Тhis blog was... how do Ι say it? Relevant!
    ! Finally І havе fοund somethіng
    that helрed me. Cheers!

    Mу wеb sitе :: SEOPressor V5

    YanıtlaSil